Do dziewczyny tylko raz zagadał,

Ona nie odwzajemniała,

Może to i lepiej, bo po pierwszym rozstaniu

słuchać jego słów by nie chciała.

On chodził przybity

Jak gwóźdź do deski

Od oszukiwania bliskich język niebieski,

Nikt nie wie jak on się czuje,

Bo nigdy w tekstach wszystkiego nie okazuje,

Kocha ją, lecz tego jej nie pokazuje,

z ciemnej strony życia nikt go nie wyratuje

Bo on prawdziwego wsparcia potrzebuje

źle go nazywają,

Choć od złego się powstrzymuje,

Przez co ze starymi kolegami kontaktu już nie utrzymuje,

Chciałby, żeby ona to dojrzała

Lecz to niemożliwe

Bo ona inaczej świat spostrzega

A jego nie dostrzega,

Bo dla niej to zwykły kolega,

I to musi mu wystarczyć,

Bo ona nie jest w stanie mu czegoś innego dostarczyć,

Kiedyś powiedziała że rozdział zakończony,

To bolało,

I jego myśli porozwalało,

Różne drogi w życiu obierane,

Do jednego były skierowane,

Na prostą wychodzi,

Choć zakręty się zdarzają,

To mu zbytnio już nie zagrażają,

Co prawda są też ślepe uliczki,

Wtedy od łez mokre policzki,

Krzysztof